Bijbelverhalen

Het verhaal van de onrechtvaardige pachters vond ik eerst wel heftig, vooral omdat het ook over het doden van de slaven/knechten en de zoon gaat. Maar aan de andere kant sprak de inzending mij toch aan en besloot ik er knutsels bij te bedenken.
Het is een verhaal waarbij de heer van het huis een wijngaard maakt, hij doet er alles aan om het zo goed mogelijk te maken, het is eigenlijk perfect. Een heg of omheining er omheen waardoor het goed afgeschermd is, een toren erin zodat mensen goed kunnen zien of er dieven en rovers komen en hij plantte er de planten in. Alles was aanwezig voor iets moois, iets wat goed was en veel vruchten op zou leveren en dat kregen de pachters, de mensen van hem. Ze hoefden alleen van de opbrengst van de druiven wat af te dragen aan de heer op het moment dat hij daarom vroeg. Maar zij wilden er niks mee doen, ze hadden het wel gekregen en ze hadden er de vruchten van binnengehaald, maar delen ho maar, ze wilden al het goede voor zichzelf. En de heer van het huis had knechten gestuurd en hij had zelfs een heel leger kunnen sturen om alles af te nemen wat hij hen had gegeven en toch deed hij dat niet, hij stuurde zijn zoon. Deze landheer gaf ze gewoon nog een kans om het goed met hem te maken. Ongelooflijk dat ze dan toch ook de zoon dood maken en denken dat ze zijn erfenis ook nog eens kunnen nemen. Ze wisten toch dat ze de grond huurden, als je een huis huurt is het huis niet van jezelf, je betaalt de eigenaar huur en als je niet betaalt word je na een tijdje uit je huis gezet. Deze pachters, zij kregen de wijngaard te huur en zij moesten daarom een deel van hun oogst/vruchten geven aan de eigenaar. Maar ze wilden dat niet, ze wilden alles zelf. Met die toren en die omheining om de wijngaard stonden ze natuurlijk best sterk. Ze konden de knechten en zoon al van verre aan zien komen. Maar eerlijk is eerlijk als je iets te huur hebt moet je wel betalen. Misschien waren ze zo omdat de eigenaar in het buitenland was, misschien hadden ze hem zolang niet gezien dat ze dachten dat hij hen niks zou doen, dat hij hen niks kon maken, hij wist er toch niks van. Maar God ziet en weet alles.
En dan is de vraag eigenlijk aan ons allemaal. Wij zijn dan die pachters? Zijn wij de mensen die werken in de wijngaard van de Here God. Zijn wij hen die alles naar zich toetrekken, niet als mensen die iets huren of beheren of te leen krijgen, maar we doen of we eigenaar zijn, alsof alles van ons is. Hebben wij alles gekregen wat we nodig hebben om te zorgen dat er ook vruchten zullen groeien? Ja wij kregen Zijn woord, Zijn liefde, Zijn genade en wij mogen werken voor Hem. Hij stuurde ons Zijn eigen Zoon zelfs en deze Zoon stierf voor ons en werd onze redder. Wij mogen werken voor Hem, wij mogen mensen vertellen van de Vader en de Zoon. En als wij vruchten voortbrengen, als wij zaaien en wij oogsten dan is die oogst voor de Here God en mogen wij het overdragen. Alstublieft hier is wat U toekomt. En Hij zal ons zegenen en door Zijn Zoon zullen wij op een dag bij Hem wonen en feest vieren.