Langzaam en zachtjes, om papa en mama niet wakker te maken kwamen de twee broertjes uit hun stapelbed, deden heel stilletjes de deur van hun slaapkamer open en slopen de trap af naar beneden.
Het was stil in huis en donker buiten, ze kwamen om te kijken naar de mooie kerstboom die ze met papa bij de plantenwinkel hadden gekocht en met mama, papa en hun grote zus hadden versierd. De lichtjes in de boom brandden nu niet, het was niet zo mooi als anders, op de tafel stond een kandelaar waar wel negen kaarsjes in konden, hoe die ook al weer heette wiste ze even niet meer, het was ook zo’n moeilijke naam. Het betekende had papa verteld dat het licht van God in de wereld was gekomen, Jezus, het kindje van Bethlehem.
Al de dingen, alle versieringen in de kamer waren mooi, maar daar kwamen ze nu niet voor, ze kwamen kijken of de cadeautjes al onder de boom lagen.
Papa had het beloofd… dus….
Ja, ze lagen er, vijf mooi glimmend ingepakte cadeautjes! Net zoals aunt Mary uit Canada had verteld dat hun deden onder de kerstboom omdat ze daar geen Sinterklaas vierden. Nu aunt Mary bij hun logeerde zouden zij ook een keer een klein cadeautje onder de boom krijgen.
Wow, nu er niet aan komen, niet stiekem kijken wat er in zit, alleen maar raden, voor wie welk cadeautje zijn zou.
Straks bij het ontbijt voor de kerk zouden ze de cadeautjes uit gaan pakken.
Gisteren, toen de lichtjes en de kandelaar aan waren, had papa ze verteld over de cadeautjes.
De jongste had geroepen, dat is toch raar, Jezus is jarig en wij krijgen cadeautjes.
De jarige moet toch cadeautjes krijgen dat is altijd zo. Papa lachte en vertelde dat het eigenlijk ook wel een beetje raar was omdat de kinderen in Canada dachten dat de kerstman de cadeautjes bracht, maar zei aunt Mary zij wilde met haar kinderen en nu kleinkinderen altijd denken aan de gever van het grootste cadeau God zelf.
Het was stil in huis en donker buiten, ze kwamen om te kijken naar de mooie kerstboom die ze met papa bij de plantenwinkel hadden gekocht en met mama, papa en hun grote zus hadden versierd. De lichtjes in de boom brandden nu niet, het was niet zo mooi als anders, op de tafel stond een kandelaar waar wel negen kaarsjes in konden, hoe die ook al weer heette wiste ze even niet meer, het was ook zo’n moeilijke naam. Het betekende had papa verteld dat het licht van God in de wereld was gekomen, Jezus, het kindje van Bethlehem.
Al de dingen, alle versieringen in de kamer waren mooi, maar daar kwamen ze nu niet voor, ze kwamen kijken of de cadeautjes al onder de boom lagen.
Papa had het beloofd… dus….
Ja, ze lagen er, vijf mooi glimmend ingepakte cadeautjes! Net zoals aunt Mary uit Canada had verteld dat hun deden onder de kerstboom omdat ze daar geen Sinterklaas vierden. Nu aunt Mary bij hun logeerde zouden zij ook een keer een klein cadeautje onder de boom krijgen.
Wow, nu er niet aan komen, niet stiekem kijken wat er in zit, alleen maar raden, voor wie welk cadeautje zijn zou.
Straks bij het ontbijt voor de kerk zouden ze de cadeautjes uit gaan pakken.
Gisteren, toen de lichtjes en de kandelaar aan waren, had papa ze verteld over de cadeautjes.
De jongste had geroepen, dat is toch raar, Jezus is jarig en wij krijgen cadeautjes.
De jarige moet toch cadeautjes krijgen dat is altijd zo. Papa lachte en vertelde dat het eigenlijk ook wel een beetje raar was omdat de kinderen in Canada dachten dat de kerstman de cadeautjes bracht, maar zei aunt Mary zij wilde met haar kinderen en nu kleinkinderen altijd denken aan de gever van het grootste cadeau God zelf.
Mama had ze later met een beker warme chocolademelk op de bank genomen en verteld waarom ze samen met aunt Mary hun cadeautjes wilden geven met deze kerst, waarom deze verjaardag zo anders was als alle andere verjaardagen.
En vertelde mama we mogen ook nooit de kinderen vergeten die geen cadeautjes krijgen. Ja, vertelde de oudste daarom hebben we op school en in de kerk de schoenendozen gemaakt met spulletjes toch mam? Moeder knikte.
Nu zaten ze gezellig met mama op de bank, grote zus was film kijken bij een vriendin en papa was naar de kerk. Aunt Mary zat in de schommelstoel en luisterde mee.
Lang geleden wel meer dan tweeduizend jaar was er iets heel bijzonders gebeurd.
God die de hemel en de aarde en alle planten en dieren maakte en ook de mens, had besloten dat hij zou doen wat hij van plan was.
Hij, de allergrootste zou de allerkleinste worden.
Niet zomaar, luister maar;
God stuurde een engel naar een meisje dat Maria heette, de engel vroeg Maria of God haar een zoon mocht geven die zou groeien in haar buik.
Niet met een meneer als papa, maar God zou door een wonder, dat is iets heel bijzonders wat eigenlijk niet kan maar God toch doet, door zijn Heilige Geest zomaar een baby’tje laten groeien in de buik van Maria. Maria zou dan de mama zijn en God de papa.
Maria vond het heel eng maar wilde wel graag luisteren naar God en dus zei ze ja.
Maria had ook een vriend, waarmee ze zou trouwen hij heette Jozef.
Jozef wist eerst niet wat God tegen Maria gezegd had en net als de buren van Maria en andere mensen van het dorpje Nazareth ,waar ze woonde, werd hij heel, heel boos. Want dat mocht niet een baby krijgen als je niet getrouwd was. Jozef was ook erg verdrietig hij dacht, het baby’tje is niet van mij, dan is er een andere papa waar Maria van houdt. Dat was heel erg voor Jozef. Maar God stuurde een engel naar Jozef in een droom, die vertelde hem dat het goed was, vertelde dat het baby’tje de zoon van God was die Jezus moest heten.
De oudste zei: “Mama toen gingen Jozef en Maria op reis en werd Jezus geboren in een vieze stal toch, met herders en slimme mannen uit een ver land..”
Ja, zo gebeurde het zei mama en er gebeurde nog veel meer.
Maar ik zou jullie nu vertellen waarom jullie cadeautjes krijgen op de verjaardag van Jezus.
Dit baby’tje was geen gewoon baby’tje het was een cadeau van God aan de mensen, niet dat ze dat al wisten en heel veel zouden het nooit willen weten, maar het was wel zo.
Jezus, leefde als alle mensen maar hij deed nooit foute of stoute dingen, geen zonde heet dat.
Zo werd hij groot en slim en toe hij een man was liep hij met een groep vrienden door het land om mensen te vertellen over God en het koninkrijk van God.
Mensen dachten dat Jezus de nieuwe koning zou worden en de Romeinen die daar de baas speelden weg zou jagen, maar dat was niet het plan van God.
Jezus, vertelde mensen dat God een heel lieve God is, maar ook dat hij helemaal niet tegen slechte dingen kan, mensen die slechte dingen denken of doen kunnen niet bij God horen.
Dat was best schrikken want alle mensen doen wel eens iets slechts.
Maar toch ging Jezus juist naar alle slechte mensen toe, hij maakte ze beter als ze ziek waren, hij vergaf ze de slechte dingen, dat betekent dat hij ze vertelde dat hij en ook God niet meer aan de slechte dingen zouden denken, maar ze weg zouden doen.
Volgens mensen van de tempel en de synagoge, een soort kerken van de Joodse mensen kon dat niet en ze werden dan ook heel boos.
Zoals jullie weten bleef het ook niet goed gaan, Jezus kwam de stad Jeruzalem binnen op een ezel en toen was het feest, de mensen dachten nou gaat het gebeuren, nu wordt Jezus koning.
Maar zo ging het niet, één van de vrienden verraadde Jezus, en de anderen lieten hem in de steek. De mensen maakte Jezus dood na hem heel veel pijn gedaan te hebben, ze sloegen hem aan een kruis.
Mama, riep de jongste, zo’n kruis als bij oma in de kerk? De kerk waar het zo lekker ruikt.
Ja, zei mama met een glimlach, zo’n kruis.
Maar dat is toch erg mama dat doet toch zeer?
Ja, het deed Jezus heel veel pijn, maar ook nu was hij weer een cadeau voor de mensen.
Jezus, zei tegen God zijn Vader, ik neem alle slechte dingen van alle mensen van nu en die nog geboren gaan worden met mij mee op het kruis, ik word al die slechte dingen, zoveel houdt Jezus van ons. Dit was ook het plan van God, Jezus die nooit iets fout had gedaan kon als enige dit doen. Hij kreeg eigenlijk de straf die wij moesten krijgen, bijzonder hé?
Ja, zei de oudste ik zou niet graag het pak op mijn billen willen krijgen voor iets wat hij, kijkend naar zijn broertje, gedaan heeft, dat is toch niet eerlijk?
Nee, zei mama dat lijkt niet eerlijk, maar daarom is het ook een cadeau, genade noemen we dat. Je moet eigenlijk straf krijgen, maar toch krijg je het niet.
Als we geloven in Jezus en hem willen volgen dan kijkt God niet meer naar onze slechte dingen en de straf die we er voor moeten krijgen als we ze ook eerlijk aan hem vertellen, als we ze nog weten, maar naar Jezus die de straf voor ons kreeg.
Genade is als een cadeau wat je niet verdiend hebt, ook niet hoeft te verdienen, maar wat je zomaar van God mag krijgen door Jezus.
Deze kerst met aunt Mary doen we een keer cadeautjes omdat zij dat thuis ook doet en we samen met haar niet willen denken aan een kerstman en arrenslee met rendieren. We willen samen denken aan de verjaardag van Jezus. Omdat Jezus God zijn cadeau werd voor ons.
En door zijn dood aan het kruis kunnen we ook het cadeau van genade krijgen.
De jongste is heel stil…. Jezus bleef niet dood hé? Zegt hij zachtjes…
Nee, door een wonder van God is Jezus niet dood gebleven, maar weer levend geworden en daarna naar God in de hemel gegaan. Maar op een dag, een bijzondere dag, zal Jezus terug komen dan wel als man als een soldaat die vrede brengt, de grote koning.
Ook daar denken we aan met kerst, niet alleen aan hoe hij kwam als baby’tje maar ook aan hoe hij zal komen als koning. Maar vooral aan hoe hij liever cadeaus geeft, een cadeau werd dan dat hij cadeautjes krijgt.
Toch, zegt de oudste is er wel een cadeautje wat Jezus graag krijgt… ra, ra wat is dat?
Even denken zegt mama, weet jij het, vraagt ze aan de jongste?
Deze schudde nee met veel denkrimpels in zijn voorhoofd….
Nou zeg het maar zegt mama….
Nou, nou Jezus wil graag dat wij ons zelf als cadeautje aan hem geven, dat we zijn vrienden worden! Ja, lachte mama dat is zo…
Na dit verhaal had mama hun lekker naar bed gebracht, de oudste had nog even gelezen, de jongste was meteen in slaap gevallen.
Nu waren ze wakker en keken naar de cadeautjes, de lichtjes in de boom brandden nu niet, het was niet zo mooi als anders, op de tafel stond een kandelaar waar wel negen kaarsjes in konden.
Zachtjes kraakt de trap, papa steekt een slaperig hoofd met verwarde haren om de hoek van de deur. Zo boefjes hier zijn jullie dus, ik dacht al wat te horen.
Papa ziet er altijd grappig uit als hij net wakker is, net een beetje met kreukels, zijn haar in de war, in zijn T shirt en onderbroek. Jullie zijn vroeg wakker, het is nog maar kwart voor zes… vinden jullie het zo spannend, lacht papa…
Ze knikken.
Kom zegt papa ik ga jullie nog even lekker instoppen, probeer nog maar even te slapen, of ga anders lezen of een boekje kijken als slapen echt niet meer lukt.
Om acht uur kom ik jullie roepen, beloofd, dan gaan we het kerst ontbijt eten en…de cadeautjes uitpakken.
14-12-2008
Copyright Marc Pranger