Mark en moniek liepen samen in Eurofleur zich te vergapen aan alle mooie kerstversieringen.
Zoveel was er te zien, dit jaar was het thema sprookjesland. Ze keken hun ogen uit naar alles wat ze zagen.
Sneeuwwitje was zo prachtig aangekleed, wat was ze mooi, liggend in een prachtig bed, met de zeven dwergen om haar heen. Ze zagen er zo gezellig uit met hun rode dikke wangen en de knapzak op hun rug gebonden.
En de Prins stond gebogen over sneeuwwitje heen om haar wakker te kussen uit haar diepe slaap, het was net echt. Dat ze dat zo na konden maken, geweldig was dat. En even verder op allerlei circusattracties, een mooie carrousel dat ronddraaide op een plateau. Mark drukte zijn neus tegen het glas om alles goed te kunnen zien. Wat zou hij graag eens een keer in zo'n reuzenrad willen ronddraaien, gaaf leek hem dat. Hij fantaseerde er lustig op los. Hij hing boven de stad Parijs en kon over de hele stad heen kijken, alles was prachtig verlicht, oh wat was dat mooi om te zien. Duizenden lichtjes knipperden aan en uit in allerlei kleuren. Hij voelde zich de Koning te rijk. En Moniek liep ondertussen verder en zag ineens een kerststal staan, maar wat was dat nou, er stond een kabouter bij de stal, dat hoorde toch helemaal niet zo, dat had ze nog nooit eerder gezien. Dat moest een vergissing zijn. Iemand heeft vast een grap uitgehaald dacht ze. Maar als ze eens goed verder keek zag ze er nog meer vreemde dingen bij staan. Er stond ook een zwarte Prinses bij, die had ze ook nog nooit eerder gezien. Nou die lui die dit hebben neergezet waren zeker een beetje dronken dacht ze nog. Totdat ineens de kabouter begon te lopen en te praten tegen haar. Wat is dat nou, ze schrok er gewoon van, dat kan toch helemaal niet. Ik vertegenwoordig de mens die niet geaccepteerd wordt, omdat hij er anders uit ziet en er andere ideeën op na houdt. Ik heet onvolkomenheid zei de kabouter. Waarop de Prinses naar hem toe kwam lopen en tegen hem zei, en ik vertegenwoordig de verdeeldheid in de wereld, nog steeds zijn er mensen die mij niet accepteren willen. Er is nog steeds niks veranderd in de wereld zei de Prinses.
Waarop Moniek tegen haar zei, maar ik houd wel van mensen die anders zijn dan anderen, dat heeft mijn mama mij geleerd. Van die mensen kun je nou juist veel leren, die zijn vrolijk en spontaan, daar zijn er veel te weinig vantegenwoordig op aarde. Daarmee kun je lekker lachen. Daarom zijn ze juist hier om ons die les te leren. En lieve Prinses mijn vriendinnetje is ook zwart dat vind ik juist leuk, ze houdt van dansen en gezellig zingen met elkaar. Dat is nu eens echt gaaf, veel gaver om mee te maken dan al dat gewone gedoe.
Dit is wel een heel bijzonder verhaal dacht Moniek toen ze verder liep. Dit geloven ze nooit thuis als ik ze dat ga vertellen. Verdraagzaamheid kwam ook nog even langs een gezellige kabouter met een hele dikke kont.
Monieks mond viel open van verbazing toen ze hem zag, dat is echt lachen zeg zoals hij er uit ziet, niet normaal maar wel heeeel erg leuk, de vrolijkheid straalde van zijn gezicht af. Kom ga je mee vroeg de kabouter, dan gaan we samen lekker een kopje high thea drinken in het restaurant, wat denk je, lust je wel een grote appelflap? Nou dat smaakt naar meer zei Moniek en ze nam er nog een, warm waren ze toch het allerlekkerst.
Tevreden keek ze om zich heen, zo'n bijzondere middag had ze nog nooit beleefd. Wij worden dikke vrienden, grinnikte dekabouter, nou dat kun je wel zeggen, zei Moniek met haar mond vol met oliebollen. Als ik naar jou kijk moet ik lachen, hé daar heb je Mark ook weer. Mark ik moet je iets vertellen, al pratende liepen ze de Eurofleur uit naar buiten en kwamen bij de dierenweide terecht. Wat een grote beesten zijn dat die kamelen zei Mark. Wil je op mijn rug zitten klonk ineens een diepe basstem? Hé, waar kwam dat nou vandaan? Was dat nou die kameel of word ik voor de gek gehouden? Nee hoor dat vroeg ik, zei de kameel heel bedaard. Jullie vinden het toch leuk om tussen die bulten te zitten of niet soms? Ja, zei Mark dat lijkt me wel spannend hoor.
Klim maar op mijn rug, ik zal even bukken voor jou en hij ging door zijn knieën zodat Mark en Moniek op ziijn rug konden klimmen. Nou heb je het zelf ook meegemaakt, zei Moniek, alles is hier ineens levend geworden en kan praten als een mens. Wel heel erg leuk hoor om dat mee te maken. En terwijl ze zachtjes heen en weer wiebelde op de rug van de kameel werd ze ineens wakker. Hè, heb ik dat allemaal maar gedroomd zei ze in zichzelf? Morgen ga ik toch eens kijken bij de eurofleur wie weet gebeuren er spontaan leuke dingen, ik geloof nog in sprookjes.
Dit sprookje vertegenwoordigt de werkelijke "vrede" op aarde.
Jezus is geboren voor iedereen, ras of kleur maakt niet uit.
Zie Lucas 2:12-14
12 Dit zal voor jullie het teken zijn: jullie zullen een pasgeboren kind vinden dat in een doek gewikkeld in een voederbak ligt.’
13 En plotseling voegde zich bij de engel een groot hemels leger dat God prees met de woorden:
14 ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.
Lieve kerstgroetjes van Tineke Ebing