Bijbelverhalen

Hé Lisa ga eens aan de kant. Papa duwt Lisa weg en loopt snel voorbij met zijn handen vol met spullen. Verbaasd kijkt Lisa naar alle drukte en het gedoe. Ze weet wel dat de mensen bezig zijn om hun straat mooi te versieren, maar ze vindt het helemaal niet leuk dat ze niet mee kan helpen en weggestuurd wordt. Lisa ga ja maar even ergens anders spelen, roept moeder . Lisa kijkt verontwaardigd en zegt: Maar ik kijk alleen maar naar jullie, ik doe toch verder niks? Ga jij maar naar oma op de hoek, zegt mama boos. Lisa kijkt beteuterd en met tranen in haar ogen loopt ze weg.

Het is elk jaar hetzelfde liedje, ieder jaar maken de mensen uit de straat er een feest van. Niet zomaar een feest, geen barbecue, geen tuinfeestje, nee een echt kerstfeest. Kerstfeest vieren met de hele straat. Iedereen mag meedoen,iedereen telt mee. Nou ja…. iedereen? Volgens Lisa klopt dat niet helemaal, want Oma van op de hoek mag dit jaar alleen kijken. Oma weet het nog niet, zij weet niet dat de mensen uit de straat er uitgebreid over gesproken hebben. Oma van op de hoek moet het rustig aan doen, zij wordt veel te oud om te sjouwen met die lampjes en die schaapjes en die kerstspullen. Ze wordt volgens de buren krakkemikkig, stijf en omdat ze niet willen dat oma valt of dat ze zich bezeert, vond iedereen het beter dat oma niets zou doen, alleen maar zitten voor het raam en toekijken. Tja maar dat weet oma niet en daar komt ze al aan. Haar huisdeur gaat open en oma roept: Joehoe wat mag ik doen? Zal ik die lampjes even naar jouw boompje brengen Hendrik? Nee hoor oma, zegt Hendrik vriendelijk, gaat u maar snel weer naar binnen, ik red me wel. Joehoe Rita, roept oma, zal ik dat schaapje even bij jouw deur neerzetten? Nee hoor oma, roept Rita vrolijk terug, gaat u maar snel naar binnen, ik kan het zelf wel en anders helpt Jannes mij, ja toch Jannes? Ja hoor, zegt Jannes, dan doe ik het. Oma kijkt beteuterd, wat is dit nou, wat is hier aan de hand, ze probeert het nog een keer: Joehoe Froukje, als ik nu eens die mooie kerstkransen bij de deuren ophang? tegelijk loopt oma naar de doos met kerstkransen en pakt er één uit. Froukje komt aangerend, trekt de kerstkrans uit de handen van oma en zegt kordaat: Niks Oma afblijven, we doen het allemaal zelf, ga maar weer binnenzitten. Oma krijgt tranen in haar ogen, ze snapt er niks meer van en loopt zonder iets te zeggen naar binnen toe. Lisa heeft het wel gezien en loopt achter oma aan en belt aan de deur, maar oma doet niet open, oma is verdrietig. Lisa gaat met haar kleine hoofdje tegen het raam staan en ze drukt haar neusje op de ruit en kijkt naar binnen. Daar ziet ze oma zitten bij de achtertafel, ze heeft een zakdoek in haar handen en ze snuit luidruchtig haar neus. Lisa kan het bij het raam zelfs helemaal horen. 

Lisa tikt op het raam en ze roept: Oma van op de hoek, Oma van op de hoek, doe nu open. Oma kijkt naar het raam en ziet Lisa staan. Lisa is haar vriendinnetje. Ze doet vlug de deur open en laat Lisa erin. Oma, oma… niet verdrietig zijn hoor, zegt Lisa, het komt wel goed. Maar het is zo gek, zegt oma, ik hoor er toch ook bij? Ieder jaar mocht ik meehelpen en nu ineens niet? Nee maar u wordt veel te oud, zegt kleine Lisa, papa zei het zelf. Dat valt toch wel mee?, zegt oma. Nee hoor, zegt kleine Lisa en u bent ook krakkemikkig, dat zei Hendrik. Krakkemikkig, zegt oma, Hendrik is zelf krakkemikkig, hij heeft altijd gelijk last van zijn rug. Maakt niks uit, zegt Lisa, u moet rustig aan doen, u mag alleen zitten en kijken, ik heb het zelf gehoord, want als u iets doet valt u en breekt u iets, dat kunnen we niet hebben. En wie heeft dat gezegd?, vraagt Oma verbaasd. Dat zei Jannes, mompelt Lisa. Jannes weet er niks van, zegt Oma boos, iedereen kan vallen en iets breken. Ze hebben altijd gezegd dat iedereen meetelt, ik dus ook, zegt oma. Jawel, zegt Lisa, maar nu niet meer, maar ik kom gezellig met u kletsen, dat is toch ook leuk? Ja dat is ook leuk, maar ik ben toch een beetje verdrietig, zegt oma, zo vind ik kerstfeest niks meer aan. Kerstfeest is een feest om alles samen te doen en elkaar te helpen en er voor elkaar te zijn,iedereen, maar dan ook iedereen telt mee. Ja Lisa is nog een beetje klein, ze weet wel dat iedereen meetelt, maar ja zij heeft die plannen ook niet bedacht, van haar had oma gerust mogen helpen. Laten we maar voor het raam gaan kijken, zegt oma tegen Lisa. Ze schuiven twee stoelen voor het raam en samen kijken ze toe hoe iedereen bezig is in de straat.
De mensen zwaaien naar oma en Lisa, Lisa zwaait vrolijk terug, maar oma zwaait niet, oma kijkt verdrietig toe. 

De hele dag zijn de mensen bezig geweest. De kransen hangen inmiddels bij de deuren, de lichtjes zitten in de bomen, zelfs in de boom van het hoekhuis van oma Klip. En overal staat een leuk vrolijk kerstschaapje en bij elk huis staat een vrolijk bord in de vorm van een ster waar vrolijk kerstfeest opgeschreven staat. Het lijkt erg gezellig, iedereen is het erover eens, behalve oma van op de hoek. Zij vindt er niets meer aan, kerstfeest vier je samen en iedereen doet iets, oma weet het zeker, dit jaar klopt er iets niet, want oma telt niet mee en dat laat ze ook heel duidelijk merken. Ze zegt niks meer, ze zwaait niet meer, ze lacht niet meer, Oma wil met niemand meer iets te maken hebben, alleen nog maar met kleine Lisa. 

Het wordt nu heel rustig in de straat. Lisa is weer naar huis gegaan, ze is blij dat alles klaar is en dat ze weer een beetje aandacht krijgt en niet meer in de weg kan lopen. Ze moet nu eerst eten en daarna wil ze zien hoe de lampjes in de straat gaan branden, dat lijkt altijd zo gezellig en zo mooi, Lisa is nu al helemaal enthousiast. Gelukkig wordt het snel donker en langzaam maar zeker doen de mensen hun kerstverlichting aan. Buurman Harms heeft de lampjes als eerste aangezet, het lijkt echt prachtig, buurman Pieters doet nu ook de verlichting aan, ademloos kijkt Lisa toe. Binnen een half uur is de hele straat verlicht. Zie je dat roept Lisa, alle mensen hebben hun lampjes aangedaan, onze straat is prachtig. Mama kijkt ook uit het raam, hé oma van op de hoek heeft haar lampjes niet aan. Ga eens even vragen of de verlichting het wel doet?, zegt mama tegen papa. Papa loopt naar buiten naar het huis van oma, hij belt aan, maar oma doet de deur niet open en in haar huis is alles al donker. Volgens mij is ze al op bed, zegt papa wanneer hij terugkomt. Nou ja, dan moeten we morgen maar even kijken, zegt moeder. Dat hoeft niet hoor, zegt kleine Lisa, oma mag niks doen dus kan ze de lampjes ook niet aanzetten, logisch toch. Stel je toch voor dat ze valt als ze de stekker in het stopcontact moet drukken. Dat gaat niet. Ik heb tegen haar gezegd dat ze dat maar niet moet doen, dat is veel te gevaarlijk. Heb jij dat gezegd?, vraagt moeder verontwaardigd. Ja hoor, zegt kleine Lisa, oma is veel te krakkemikkig die telt niet mee. Oei, mama schrikt ervan, hoe komt je daarbij, vraagt ze aan kleine Lisa. Ik heb dat niet bedacht, dat hebben jullie zelf bedacht, zegt Lisa, ik heb het zelf gehoord. Papa en mama zijn erg geschrokken, ja inderdaad, ze hebben het zelf bedacht, alle buren met elkaar, maar ze hadden niet verwacht dat oma hier boos over zou worden of verdrietig en dat kleine Lisa het door zou vertellen, ze zullen nu toch iets moeten bedenken om dit weer goed te maken, maar hoe? Ze weten het niet, het valt ook niet mee, want hoe moet je iets goed maken als iemand zich niet meer laat zien?  Want oma komt haar deur niet meer uit en ze doet ook niet meer open. Ze ging nog wel naar het kerstfeest in de kerk, maar ging helemaal apart zitten en ze praatte met niemand. Ja het is een groot probleem en niemand weet hoe die het op moet lossen.

Diezelfde avond als alle buren bij elkaar komen om het kerstfeest samen te vieren is oma er voor het eerst sinds jaren niet bij. Iedereen heeft het erover en iedereen vraagt wat er aan de hand is met oma. Ze is vast ziek, zegt Jannes, we hadden toch gelijk dat ze beter niets kon doen. Lisa springt overeind, oma is niet ziek hoor, roept ze boos, oma is ook niet krakkemikkig en ook niet te oud, oma is verdrietig en het is jouw schuld, ze wijst naar Jannes en ook jouw schuld en ze wijst naar Froukje en jouw en jouw, van jullie allemaal. Jullie wilden alles zelf doen en oma telde niet mee, maar oma zegt dat je kerstfeest samen viert. Dat het een feest is om samen te zijn en elkaar te helpen, maar oma mag niks meer doen, ook niet meer helpen. Het wordt stil in de grote huiskamer van buurman Spijk, muisstil. Oei dit hadden ze niet verwacht dat zo’n klein meisje hun zo op hun verantwoording zou wijzen. En wie vertelt ons straks een kerstverhaal, vraagt Lisa nog zacht, dat deed oma altijd en ze kon dat zo mooi. Ja daar hadden ze niet aan gedacht. Hoe lossen we dit op? Vraagt buurman Spijk. Lisa heeft wel een plan. Laten we allemaal een lichtje nemen en daarmee naar oma gaan en vragen of zemee wil schijnen, roept Lisa. Ja dat is een bijzonder plan. Froukje heeft nog wel waxinelichtjes en gaat ze snel halen.

Daar gaan ze, alle bewoners uit de rozenstraat met een schoteltje in hun handen en op het schoteltje een prachtig lichtje en als ze bij het huisje op de hoek komen, het huisje van oma Klip loopt Lisa naar het raam en drukt haar neusje weer tegen de ruit. Oma, oma, roept ze, oma komt u met ons schijnen? Oma zit bij de achtertafel, ze kijkt verdrietig richting het raam en schudt nee. Oma, oma, kom we hebben allemaal een lichtje mee voor u, roept Lisa vrolijk. Kom oma, u telt ook mee, ze hebben allemaal spijt, ik heb het gezegd hoor oma. Oma kijkt nog steeds verdrietig en reageert nog steeds niet. Oma, oma, vertelt u weer het kerstverhaal? We hebben u nodig, niemand kan het zo mooi als u, roept Lisa zo hard als ze kan. Oma begint wat te glunderen, dat is toch wel erg aardig van die kleine Lisa en ze staat op en loopt naar het raam. Verbaasd kijkt ze naar alle buren en de kaarsjes op hun schoteltje. Ze ziet de vragende gezichten, ze loopt toch maar even naar de deur en als ze de deur opendoet beginnen de buren voor haar te zingen: Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht dat wij zijn als kaarsjes brandend in de nacht. Oma Klip is er helemaal ontroerd van en dan zegt ook Jannes tegen oma, oma u telt echtmee hoor, wij hebben het verkeerd bedacht, zou u toch weer met ons samen kerstfeest willen vieren en wilt u het kerstverhaal vertellen en wilt u ons alles vergeven? Oma kan niets anders meer doen dan iedereen vergeven. Ze hadden het best goed bedoeld maar oma wilde nog niet afgedankt worden, zij wilde erbij horen en meedoen. Gelukkig hebben de buren de boodschap goed begrepen, maar ook de bedoeling van kerst om er voor elkaar te zijn en samen dingen te doen, om ook de vrede met elkaar te bewaren en het goed te maken met elkaar. Gelukkig kwam alles goed en vertelde oma het onmisbare kerstverhaal, het verhaal van het kind dat op aarde kwam voor jou en voor mij en voor kleine Lisa, voor iedereen, want bij Hem telt iedereen mee, geen mens uitgezonderd