Laat mij je tong maar even voelen, zegt Mariska. Jonny kijkt verontwaardigd: Waarom? Wat is dit voor flauwekul. Toe nou maar, moppert Mariska, ik wil gewoon even kijken of mama gelijk heeft. Jonny snapt er niks van, maar hij steekt toch -heel voorzichtig- zijn tong uit. Wat is Mariska van plan? Straks doet ze hem pijn! Mariska steekt haar hand uit om zijn tong te pakken, maar Jonny trekt van schrik zijn tong weer naar binnen. Toe nou, zegt Mariska ongeduldig, zo kan ik toch niet uitzoeken of mama gelijk heeft? Toe nou, ik zal heel voorzichtig doen. Jonny vertrouwt het maar niks, maar na lang doorzeuren steekt hij toch zijn tong zo ver mogelijk uit. Mariska knijpt met haar rechterhand in zijn tong. Brrrr dat voelt gek, het voelt niet scherp en ook niet hard.... het voelt alleen maar warm, en vooral nat bah. Het klopt niet, moppert Mariska, het klopt helemaal niet. Waar heb je het over, zegt Jonny, wat is er aan de hand. Nou... zegt Mariska, mama zegt dat jij een scherpe tong hebt, maar ik vind jouw tong helemaal niet scherp, maar wel eng, het voelt gek. Nou moet je ophouden, moppert Jonny, mijn tong is gewoon mijn tong, daarmee kan ik proeven, ik kan hem uitsteken kijk maar...., en ik heb die tong nodig om te kunnen praten, maar verder niet. Maar mama zei het echt, zegt Mariska, echt waar. Hoe zei ze dat dan?, vraagt Jonny, misschien dat ik dan weet hoe ze het bedoelt. Mariska denkt nog eens heel diep na: Eh... ze zei, als Jonny niet beter zijn tong in bedwang houdt dan gaat hij nog eens lelijk onderuit, want hij heeft een tong als een scheermes. Nou nou, moppert Jonny, dat zijn gekke woorden van mama, ik weet niet of jij dat wel had mogen horen. Mariska krijgt een vuurrood hoofd, ze had het ook niet mogen horen, ze had stiekem afgeluisterd toen mama met papa aan het praten was, maar dat hoeft Jonny niet te weten, daar gaat het immers niet om, het gaat om zijn tong en dat hij kan vallen als hij zo door blijft gaan en Mariska wil niet dat Jonny valt, dat wil ze niet, dan doet hij zich misschien pijn en Jonny is haar lievelingsbroer, dat mag niet gebeuren.... echt niet!
Waarom word je zo rood, vraagt Jonny, heb je afgeluisterd? Mariska schudt snel haar hoofd: Daar gaat het niet om, mompelt ze, het gaat erom wat mama bedoelt, mama zegt dat jij een tong hebt als een scheermes, maar ik voel er niks van. Nee duh... natuurlijk voel jij daar niks van, ze bedoelt ook niet echt mijn tong, ze bedoelt het heel anders. Anders? Anders? Waarom zegt ze dat dan niet gewoon?, moppert Mariska. Omdat dat gewoon uitspraken zijn, dat zeggen mensen nu eenmaal als iemand hele gemene lelijke dingen zegt, scherpe dingen. En als iemand zulke gemene dingen zegt dan voelt het alsof er met een mes in je geprikt wordt, niet in je buik, of je arm, niet in de buitenkant van je lichaam, en geen echt mes, maar de woorden zijn zo gemeen of lelijk dat ze binnen in iemand pijn doen, messcherp aanvoelen. Geen leuke dingen, geen lieve dingen, maar dingen die mensen pijn doen. Oh, natuurlijk, zegt Mariska, natuurlijk dat bedoelt ze, nu snap ik het, ze heeft groot gelijk, je hebt ook een tong als een scheermes. Weet je nog van die ene keer dat je die oude mevrouw vertelde hoe lelijk je haar vond? Zeg zusje, wil je ophouden met die oude koeien, het is niet de bedoeling dat je nu alles gaat vertellen wat je nog van vroeger weet, dat is verleden tijd. Ik weet best dat ik lelijke dingen heb gezegd en dat dat niet goed is, maar je hoeft me er niet aan te herinneren. Sorry, sorry, Mariska zegt het wat aarzelend, sorry ik zal erover ophouden, maar denk je dat je plakband nodig hebt? Plakband?, Jonny kijkt verbaasd naar Mariska, waarom? Om je mond dicht te plakken, lacht Mariska, dan houd je je misschien een keertje koest. Nou zeg, ik vind dat je weer erg dom bezig bent, misschien moet jijzelf eens plakband proberen, moppert Jonny, Mariska moet nu nog harder lachen, ze ziet het al helemaal voor zich, haar tong uit de mond en vastgeplakt met plakband aan haar kin, haha grappig, ze steekt lachend haar tong zover mogelijk uit haar mond en drukt het tegen haar kin. Wacht zegt Jonny, ik pak plakband, we gaan even testen of het werkt. Hij loopt naar de kast, trekt een la open en pakt de plakband eruit. Hij loopt terug naar Mariska en begint de plakband om haar tong te wikkelen en vast te plakken aan haar kin. Dat is nog niet zo eenvoudig, moppert Jonny, je kin is veel te dik en je tong is veel te nat, houd eerst maar eens op met kwijlen. Zie je wel dat je lelijke dingen zegt, moppert Mariska. Jaja zegt Jonny, nu stil zijn anders kan ik niet werken. Hij doet zijn uiterste best, het gaat moeilijk, want plakband plakt niet op nattigheid, maar na een tijdje zit de tong toch een beetje vast. Probeer eens te praten? Er komen gekke geluiden uit Mariska haar mond, Jonny kan er niks van verstaan. Mariska blijft dapper doorpraten en kijkt wanhopig naar Jonny, ze hoopt dat hij haar begrijpt, dit voelt niet prettig, ze krijgt er dorst van en haar mond doet gewoon pijn omdat de tong zover uitgestoken is. Ze blijft rare geluiden maken en dan... heel plotseling klinkt er een stem....
Doe die tong eens in je mond Mariska, dat lijkt nergens op! Geschrokken kijken Jonny en Mariska om, achter hen staat mama, ze is ongemerkt de kamer in komen lopen. Mariska rukt snel de plakband los, au haar tong doet pijn door de scherpe randjes van de tape. Kijk nou, roept ze verontwaardigd naar Jonny, ze steekt haar tong weer heel ver uit, kijk nou, dat doet pijn, heb ik bloed? Wat boeit mij dat nou, moppert Jonny. Mama kijkt boos, Jonny doe je even normaal, je kunt beter je mond houden dan zulke dingen zeggen, dat is niet aardig en niet lief, jullie mogen gerust spelen en iets uitproberen, maar niet elkaar pijn doen. Jonny kijkt met grote ogen naar mama. Het was haar verdiende loon, ze heeft jou en papa afgeluisterd, ze zegt dat jullie over mij kletsen, jullie zeggen nare dingen over mij, ja toch?
Wat voor nare dingen dan? vraagt mama verbaasd. Jullie zeggen dat ik een tong als een scheermes heb en dat ik nog eens een keer val als ik doorga, dat ik mijn tong in bedwang moet houden. Oh, zegt mama, nu snap ik wat jullie hier met dat plakband doen, je wilde de tong van Mariska even vastplakken zodat ze geen gekke dingen meer kon zeggen. Maar zo bedoelden papa en ik dat niet en wat wij tegen elkaar zeiden was niet voor die grote oren van dit kleine meisje bestemd, ze pakt Mariska bij haar oren vast. Mariska houdt haar hoofd naar beneden, oei nu is mama vast boos. Maar mama lacht, nee boos is ze niet, ze wil wel graag even wat uitleg geven over het gesprek tussen haar en papa. Kom we gaan zitten op de bank en ik zal jullie vertellen wat papa en ik precies bedoelden.
Daar zitten ze dan, drie op een rij, mama in het midden, Mariska links en Jonny rechts. Luister, zegt mama: Papa en ik waren naar de kerk geweest en we hoorden een verhaal van een meisje die heel veel pijn had, heel veel verdriet, niet omdat ze gevallen was, of omdat ze ziek was, maar pijn omdat haar hartje stuk was gemaakt door kinderen die lelijke dingen tegen haar zeiden, en dit meisje was voelde zoveel pijn, het voelde elke dag, jarenlang, alsof ze met scherpe dingen geprikt werd, alsof er steeds meer krassen en gaten in haar binnenste kwamen omdat ze er steeds aan bleef denken. Het deed pijn en ze vond het helemaal niet meer leuk om kind te zijn, om te spelen, om naar school te gaan en dit kwam allemaal omdat kinderen haar vreemd en lelijk vonden. Mariska kijkt geschrokken, maar dat kan toch niet, dat is zielig en dat vindt de Here God ook niet goed, Hij heeft iedereen gemaakt, elk kindje, elk elk mens, iedereen.... Oh wat erg. Jonny houdt zijn handen voor zijn gezicht om zijn tranen te verbergen, maar dat heb ik toch niet gedaan, hij zegt het stamelend. Nee jij niet, zegt moeder, bij dit meisje heb jij het niet gedaan, maar andere kinderen die net als jou niet nadachten over hun woorden, die gewoon alles maar zeiden, hun tong was messcherp, de woorden maakten krassen in dit meisje alsof het scheermesjes waren, zo pijnlijk, zo gemeen en Mariska heeft gelijk, dat is iets wat de Here God echt niet wil. Hij wil dat wij erom denken dat we het goede doen, dat we Zijn liefde laten zien, kan dat met lelijke woorden? Nee natuurlijk niet, Jonny weet dat en Mariska weet het evengoed ook. Begrijp je nu waarom je beter op je woorden moet letten en waarom papa en ik erover aan het praten waren? Wij waren zo geschrokken van dat verhaal over dat meisje dat wij ons toch een beetje zorgen maakten over jou Jonny, omdat jij ook vaak gemeen hebt gedaan tegen andere kinderen. Maar nu zal ik er beter om denken, zegt Jonny, desnoods plak ik mijn tong wel vast. Ho ho, zegt mama, niet met mijn plakband, want het werkt toch niet. Je moet gewoon goed nadenken voordat je iets zegt, en je kunt er ook voor bidden, vragen of de Here God je erbij wil helpen en bid maar voor de kinderen waarvan je denkt, die vind ik niet leuk, of die vind ik lelijk, want we moeten allemaal leren dat de Here God heel anders naar mensen kijkt, Hij vindt iedereen mooi, iedereen is bijzonder en Hij kijkt ook niet naar de buitenkant, maar naar het hart.....
Mariska en Jonny zuchten ervan, dit was best een heel zielig verhaal, maar ze hebben er zeker iets van geleerd en ze zullen gaan proberen om beter op te letten zodat ze niet met hun messcherpe tong anderen pijn doen. Nu maar hopen dat het hen lukt.