Bijbelverhalen

Hebben jullie het wel gezien? Vraagt Miranda aan haar vriendjes Jans en Pieter. Wat gezien, vraagt Jans. Hebben jullie wel gezien dat er een nieuw meisje in de straat is komen wonen?, vraagt Miranda. Nee dat is me niet opgevallen zegt Jans, maar is ze een beetje leuk? Nou ja leuk, ik weet het niet zegt Miranda. Hoezo ik weet het niet, zegt Pieter, of heb je haar nog niet gesproken? Nee ik heb haar nog niet gesproken, mompelt Miranda en dat ben ik ook zeker niet van plan. Hoezo? Vraagt Pieter verbaasd, kijkt ze soms boos? Nee hoor zegt Miranda, dat is het niet. Wat is er dan met haar aan de hand?, vraagt Jans nu ook ongeduldig, vertel het dan Miranda, wat is er met dat nieuwe kind aan de hand?. Nou ja… zegt Miranda, ze is eh, hoe zal ik het zeggen, ze is een beetje gek, of nee, misschien ook niet gek, maar ze is wel anders. Anders zegt Pieter, doet ze raar of zo, heeft ze pukkels, of van die kleine wratjes op haar handen? Nee ook niet, ze heeft gewoon hele gekke oren, tjonge die zijn best groot. Flaporen dus, zegt Jans spontaan, als dat alles is, nou wat is daar nou zo erg aan? Niks zegt Miranda aarzelend, maar bij haar zijn ze wel heel groot hoor. Ach zegt Pieter maar ik heb platvoeten, dus ik ben ook anders, maar je speelt toch ook met mij? Ja dat is zo zegt Miranda, maar jouw voeten zie je niet, die zitten verstopt in je schoenen. Nou en, zegt Pieter, maar als ik op blote voeten ga lopen zie je het wel en dan ben ik nog steeds gewoon Pieter, ik blijf net zo leuk en net zo grappig en net zo raar als altijd en ik hoop dat je altijd mijn vriendinnetje blijft ook als ik met platvoeten rondloop die iedereen kan zien. Miranda begint wat tegen te spartelen, ja maar toch, heb je die mevrouw dan wel gezien die twee straten verderop woont? Dat vrouwtje heeft hele rare kromme benen. Ja Pieter heeft het wel gezien en begint te grinniken, hahaha grappig lijkt dat hè, zegt hij. Weet je zegt Pieter ik ken iemand die heeft allemaal pukkels op zijn hoofd en op die pukkels groeien zwarte haren. Ah jakkes, roept Miranda, dat kan toch niet? Daar wil ik niet mee praten hoor. Ik ook niet zegt Pieter. 
Jans heeft de hele tijd staan luisteren, hij is muisstil, hij schrikt een beetje van de verhalen van zijn vriendje en vriendinnetje. Hij begint voorzichtig te praten en zegt: Maar Miranda wist je wel, eh wist je wel dat ik ook anders ben? Jij anders? Vraagt Miranda verbaasd, ik zie helemaal niks vreemds aan jou. En toch ben ik anders, zegt Jans, ik ben een kindvan de Here Jezus. Dat geeft toch niks, zegt Miranda dat ben ik ook. Ja maar Miranda, mompelt Jans, zou de Here Jezusook zo over ons praten? Zou hij ook zeggen, goh wat doet die Jans daar, die peutert in zijn neus, wat een viespeuk. Of wat heeft Miranda daar, die heeft kromme benen als ze hardloopt. Dat zou toch gek zijn Miranda? De Here God heeft ons zelf gemaakt en ja we zijn allemaal anders, jij bent anders dan ik, en ik ben anders dan Pieter en er zijn mensen die gekke kleren dragen en gekke benen hebben, die wij lelijk vinden, dat klopt. We hebben allemaal wel iets wat een beetje vreemd is, maar als je een kind van de Here Jezus bent, dan ben je ook anders en dan moet je ook anders doen zodat iedereen het kan zien. Nou ik zie er niks van moppert Miranda. Jans is even stil en dan zegt hij: Maar toch ben ik anders en ik zal het je laten zien, waar woont dat nieuwe meisje? Verbaasd zegt Miranda, op nummer 35. Jans bedenkt zich niet en zegt tegen Pieter en Miranda, kom mee en hij loopt gelijk naar het huis van het nieuwe meisje en belt aan. De deur gaat open en in de deuropening staat een meisje met toch wel een beetje grote oren. Jans laat zich niet afschrikken en hij zegt gelijk tegen het meisje: Hallo ik ben Jans en dit zijn Miranda en Pieter, heb je zin om met ons te spelen? Verbaasd kijkt het meisje hen aan: Willen jullie met mij spelen?, vraagt ze. Ja hoor zegt Jans, we willen met je spelen. Blij gaat het meisje met de kinderen mee naar buiten, ze spelen de hele middag samen en het is erg leuk, wanneer ze vlak voor etenstijd het meisje naar huis brengen zijn ze het er allemaal over eens, het is een erg leuk meisje en ja ze heeft een beetje grote oren, maar dat maakt niks uit. God kijkt naar het hart van kinderen en dat moeten de kinderen zelf ook doen, niet kijken naar de buitenkant, maar kijken naar het hart.